هدف توانایی یک فرد برای مقابله موفق با شرایط ناگوار و سالم ماندن است؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف اثربخشی معنویت درمانی بر سرسختی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش آموزان انجام شد. مواد و روش ها پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه نهم شهر تنکابن در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که از بین آن ها 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه های سرسختی روانشناختی کیامریی و همکاران (1377) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2002) بودند. گروه آزمایش در 8 جلسه 60 دقیقه ای در مدت دو ماه آموزش مهارت های معنوی را دریافت نمودند، اما گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره با نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد که معنویت درمانی بر سرسختی روانشناختی و پریشانی روانشناختی دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است (01/0>P)؛ و منجر به بهبود بهزیستی روان شناختی و کاهش پریشانی روان شناختی دانش آموزان شده است. نتیجه گیری بر اساس نتایج از معنویت درمانی می توان به عنوان یک روش کارآمد برای افزایش سرسختی روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی دانش آموزان بهره جست.

مقدمه و هدف پریشانی روانشناختی، در دوران بارداری اختلال شایعی است. با این وجود، انجام مطالعات ملی و گسترده برای شناسایی عوامل موثر بر آن توصیه شده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی پریشانی روانشناختی در زنان باردار تحت خشونت خانگی، انجام گرفت. روش کار این مطالعه توصیفی-مقطعی در سال 1399 بر روی 305 نفر از زنان باردار تحت خشونت خانگی در جنوب ایران انجام شد. افراد به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند و داده ها با کمک پرسشنامه های استاندارد پریشانی روانشناختی کسلر و فرم کوتاه مقیاس غربالگری خشونت خانگی جمع آوری گردید و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میانگین و انحراف معیار پریشانی روانشناختی زنان باردار تحت خشونت خانگی، 43/6 ±, 68/24 بود. نتایج نشان داد که پریشانی روانشناختی با سن زنان باردار (0/05>p و 0/18=r)، مدت ازدواج (0/001>p و 0/31=r)، تعداد فرزندان (0/001>p و 0/22=r) و خشونت خانگی (0/001>p و 0/73=r) رابطه آماری مستقیم و معنی داری داشت. همچنین نتیجه آزمون t مستقل نشان داد که زنان با بارداری برنامه ریزی شده نسبت به زنانی که حاملگی ناخواسته داشتند از میانگین نمرات پریشانی روانشناختی کمتری برخوردار بودند (0/001>p و 5/13=t). نتیجه گیری با توجه به نتایج مطالعه حاضر می توان نتیجه گرفت که شناسایی عوامل موثر بر خشونت خانگی و پریشانی روانشناختی به عنوان یک اولویت اصلی و مهم در سلامت مادر و نوزاد باید مورد توجه مدیران بهداشتی-درمانی قرار گیرد.

مقدمه سرمایه های روانشناختی می تواند منجر به تقویت احساس خودکارآمدی، امید به زندگی، تاب آوری و خوش بینی در افراد شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی بر انعطاف پذیری روانشناختی و پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش شهر تهران در سه ماهه بهار 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 زن مبتلا به سرطان پستان با رضایت آگاهانه و داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (15 نفر در هر گروه). زنان حاضر در گروه آزمایش آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی (آخوندی، 1396) را طی 10 هفته در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه انعطاف پذیری روانشناختی (دنیس و وندروال، 2010) و پرسشنامه پریشانی روانشناختی (کسلر و همکاران، 2003) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج نشان داد که آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی بر انعطاف پذیری روانشناختی و پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان تاثیر معنادار داشته است (p<0/01). بدین صورت که این آموزش توانسته منجر به بهبود انعطاف پذیری روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان شود. نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش، آموزش عناصر سرمایه های روانشناختی با به کارگیری مفاهیمی هم چون تاب آوری، امیدواری، خودکارآمدی و خوش بینی، می تواند به عنوان روشی کارآمد جهت بهبود انعطاف پذیری روانشناختی و کاهش پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان مورداستفاده قرار گیرد.

مقدمه: ناباروری و سیر درمان آن بر تمام جنبه های زندگی فرد و زوج اثر می گذارد و می تواند باعث اختلالات روانی متعدد شود. هدف از پژوهش حاضر پیش بینی پریشانی های روانشناختی ناباروری بر اساس سرسختی روان شناختی، ذهن آگاهی، نیازهای بنیادی روان شناختی در زنان و مردان نابارور انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه زنان و مردان نابارور شهر تهران بود. 200 زن و 200 مرد با تشخیص ناباروری اولیه و ثانویه مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر تهران در سال 98 با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از "مقیاس افسردگی، اضطراب، تنش" (Depression, Anxiety, Stress Scale)، "مقیاس سرسختی روانشناختی"(Psychological Hardiness Scale)، "پرسشنامه پنج عاملی ذهن آگاهی"(Five Facet Mindfulness Questionnaire) و " مقیاس ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی" (Basic Psychological Needs Satisfaction Scale) انجام شد. داد ها در نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 تحلیل شد. یافته ها: از بین مولفه های پژوهش، مولفه های مشاهده (12/0-= β, )، توصیف (18/0-= β, )، عملکرد آگاهانه (24/0-= β, )، خودمختاری (22/0-= β, ) و شایستگی (33/0-= β, ) قادر به پیش بینی پریشانی های روان شناختی بودند. بر اساس شاخص ضریب تعیین می توان گفت که به طورکلی متغیرهای موجود در مدل قادر به تبیین 33 درصد (33/0= R2) از واریانس موجود در متغیر پریشانی های روان شناختی می باشند. نتیجه گیری: سرسختی روان شناختی، ذهن آگاهی و نیازهای بنیادی روان شناختی در پیش بینی پریشانی های روانشناختی ناباروری نقش دارند. بنابراین، با آموزش مهارت های لازم در این زمینه می توان در کاهش این امر اقدام کرد. بنابراین، پیشنهاد می شود تیم های بهداشت و سلامت می توانند با آگاهی از این مسایل در درمان و بهبود تنش و پریشانی های روانشناختی افراد نابارور تدابیر بهتری را بیاندیشند.

زمینه بروز بیماری های جسمانی مزمن همچون تالاسمی موجب ایجاد پریشانی روانشناختی و کاهش تاب آوری بیماران می شود. پژوهش حاضر در پی آن است که آیا معنویت درمانی می تواند منجر به کاهش پریشانی روانشناختی و بهبود تاب آوری بیماران تالاسمی شود؟ هدف بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنویت درمانی بر پریشانی روانشناختی و تاب آوری بیماران تالاسمی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران تالاسمی شهر شیراز در سه ماهه زمستان سال 1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 بیمار تالاسمی با روش نمونه گیری غیرتصادفی داوطلبانه و هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 بیمار در گروه آزمایش و 15 بیمار در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله معنویت درمانی (بوالهری و همکاران، 1391) را طی دو ماه و نیم در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه پریشانی روانشناختی (کسلر و همکاران، 2003) و پرسشنامه تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج نشان داد که معنویت درمانی بر پریشانی روانشناختی و تاب آوری بیماران تالاسمی تاثیر معنادار دارد (P<0/001). بدین صورت که این درمان توانسته منجر به کاهش پریشانی روانشناختی و بهبود تاب آوری بیماران شود. نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که معنویت درمانی با بهره گیری از فنونی همانند، خودآگاهی و ارتباط با خود و خدا، نوع دوستی، بخشش خود و دیگران، قدردانی و شکرگزاری می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش پریشانی روانشناختی و بهبود تاب آوری بیماران تالاسمی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه و هدف: دانشجویان در طول تحصیل خود تنش های زیادی را تجربه می کنند که با پریشانی های روانشناختی مانند اضطراب، استرس و افسردگی توام هست. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی نقش نشاط معنوی و تاب آوری در پیش بینی پریشانی روانشناختی دانشجویان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که بر اساس جدول گجرسی و مورگان، تعداد 225 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ و به پرسش نامه های نشاط معنوی چیریان و افروز (1395) تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2002) پاسخ دادند. در تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی چندگانه به شیوه گام به گام با نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد رابطه بین نشاط معنوی (493/0-= r) و تاب آوری (567/0-= r) با پریشانی روانشناختی منفی و معنی دار بود، همچنین نشاط معنوی و تاب آوری درمجموع توانایی پیش بینی 7/35 درصد از تغییرات پریشانی روانشناختی را داشتند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج از مسیولین دانشگاه انتظار می رود، جهت ارتقای نشاط معنوی و تاب آوری دانشجویان در برنامه های فرهنگی و مشاوره دانشگاه، برنامه ریزی های لازم را انجام دهند.

1زمینه و هدف: با توجه به مشکلاتی که به واسطه پریشانی روانشناختی بروز و تشدید می یابد، شناسایی عوامل موثر بر پریشانی روانشناختی ضروری به نظر می رسد. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر برررسی رابطه علی بین ذهنی سازی با پریشانی روانشناختی و نقش میانجی حساسیت اضطرابی است. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مطالعات مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویانی بود که در سال 1402-1403 در دانشگاه پیام نور تفت مشغول به تحصیل بودند که از بین آنها تعداد 301 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به تکمیل پرسش نامه ذهنی سازی، پریشانی روانشناختی و حساسیت اضطرابی پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Amos  و SPSS در سطح معناداری 05/0 استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که ذهنی سازی تاثیر علی مستقیمی بر پریشانی روانشناختی داشته است، از سویی  دیگر تاثیر علی حساسیت اضطرابی بر پریشانی روانشناختی نیز معنادار بود (01/0>p). همچنین حساسیت اضطرابی در ارتباط بین ذهنی سازی با پریشانی روانشناختی تاثیر علی غیرمستقیمی داشته است. در پایان نیز شاخص های برازش مدل حکایت از برازش مطلوب مدل پژوهش دارد. نتیجه گیری: از یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که  ذهنی سازی به طور مستقیم نقش مهمی در تبیین پریشانی روانشناختی دارد، همچنین بخشی از تاثیر ذهنی سازی بر پریشانی روانشناختی  به طور غیر مستقیم از طریق حساسیت اضطرابی اعمال می گردد

هدف: یکی از مهم ترین مسائل و آسیب های اجتماعی در جوامع مختلف پدیده بزهکاری است. دوران نوجوانی یکی بحرانی ترین دوران زندگی هر فرد به شمار می آید. ورود به این مرحله، نوجوان را با مشکلات فراوانی دست به گریبان می سازد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سیستم فعالساز رفتاری بر اساس پریشانی روانشناختی و تکانشوری نوجوانان بزهکار بود.روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، پژوهشی توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان بزهکار 12 تا 18 ساله بود در سال 1402 که حداقل یک بار مرتکب اعمال غیرقانونی شده باشد. از این رو، حجم نمونه پژوهش بر اساس دیدگاه کلاین (2016) 300 نفر تعیین شد. به منظور نمونه گیری با شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس با مراجعه یا ارسال فرم پرسشنامه به مراکز مربوطه نمونه آماری پژوهش انتخاب گردید. ابزار استفاده شده برای گردآوری اطلاعات شامل مقیاس تکانشوری بارات (1994)، مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر (2002) و مقیاس تجدیدنظر شده حساسیت به تقویت جکسون (2009) بود.یافته ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیرهای مستقل (پریشانی روانشناختی و تکانشوری) 20 درصد توانایی پیش بینی سیستم فعالساز رفتاری را دارند. همچنین از بین متغیرهای مستقل، تکانشوری با ضریب بتای 24/0 و پریشانی روانشناختی با ضریب بتا 20/0 می توانند سیستم فعالساز رفتاری آزمودنی ها را به صورت مثبت پیش بینی کنند (01/0> p).نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که می توان از طریق متغیرهای پریشانی روانشناختی و تکانشوری سیستم فعالساز رفتاری نوجوانان بزهکار را پیش بینی نمود.

زمینه و هدف: پریشانی روانشناختی یکی از مشکلات روانی است که با طیف وسیعی از اختلالات روانی مرتبط است. با توجه به نقش کارکنان نظامی در ایجاد امنیت اجتماعی، توجه به سلامت روانی آنان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه، میزان شیوع پریشانی روانشناختی در نظامیان استان خراسان رضوی برآورد شد و عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن شناسایی گردید. روش ها: در مطالعه مقطعی حاضر، نظامیان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر مشهد در نیمه نخست سال 1397 بررسی شدند. اطلاعات موردنیاز در این مطالعه با استفاده از چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی و مقیاس استاندارد پریشانی روانشناختی کسلر (K-6) از سامانه سینا مراکز بهداشت استان خراسان رضوی جمع آوری گردید. مجموع نمره 10 و بیشتر از آن در پرسشنامه k6 بعنوان نقطه برش در نظر گرفته شد. پرسشنامه k6 احساسات افراد را در 6 حیطه ناراحتی، بی قراری، عصبی، درماندگی، نومیدی، حس بی ارزشی در ماه گذشته ارزیابی می کند. یافته ها: از بین 4488 نظامی، 98/7 % مرد، 51/7 % متأهل بودند و 44/5 % تحصیلات دیپلم داشتند. میانگین نمره پریشانی روانشناختی در مجموع 4/45±, 3/39 از 24 و میزان شیوع پریشانی روانشناختی 12/6 % ارزیابی شد. جنسیت (0/024p=)، سطح تحصیلات (0/001p<) و محل سکونت (0/001p=) با شیوع پریشانی مرتبط بود. میزان شیوع پریشانی روانشناختی در زنان، مجردین، نظامیان دارای تحصیلات کمتر از دیپلم، و ساکنین شهرهای بین 50 تا 500 هزار نفر بیشتر از سایرین بود. نتیجه گیری: میزان شیوع پریشانی روانشناختی در قیاس با مطالعات صورت گرفته در بین نظامیان سایر کشورها، متوسط ارزیابی شد. مدیران ارشد نظامی می توانند با برنامه ریزی مناسب در جهت غربالگری بیماران، از وقوع اختلالات روانی جدی تر و همچنین ایجاد مشکلات در سازمان های زیرمجموعه خود جلوگیری نمایند.

مقدمه و هدف: شیوع کووید 19، پیامدهای روان شناختی متعددی به دنبال داشته است و پریشانی روانشناختی دانشجویان را تحت شعاع قرار داده است. لذا مطالعه حاضر باهدف نقش ذهن آگاهی و مقابله مذهبی در پیش بینی پریشانی روانشناختی دانشجویان دوران کرونا انجام شد. روش کار: در یک پژوهش توصیفی-همبستگی از جامعه آماری که شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی فسا در سال تحصیلی 1401-1400 بودند، به روش نمونه گیری در دسترس، 300 نفر انتخاب و پرسش نامه های ذهن آگاهی براون و رایان (2003)، مقابله مذهبی پارگامنت و همکاران (2000) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2002) را به صورت آنلاین تکمیل کردند. جهت تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی بین مقابله مذهبی مثبت (478/0-=r) و ذهن آگاهی با پریشانی روانشناختی (516/0-=r) منفی و معنی دار، اما همبستگی بین مقابله مذهبی منفی با پریشانی روانشناختی (335/0 =r) مثبت و معنی دار بود. همچنین ذهن آگاهی و مقابله مذهبی، 5/32 درصد از واریانس پریشانی روانشناختی را تبیین می کنند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، با افزایش ذهن آگاهی و تقویت مقابله های مذهبی مثبت می توان، پریشانی روانشناختی دانشجویان در دوران کرونا را کاهش داد.